Hangimiz Ucube?

Tahmin edebilsem de, tam bir karşılığını bulamıyorum insanların zihninde kendimin.

Onların zihinleriyle bir bütün olup, kendimi görmeyi diliyorum; ütopyaları düşlüyorum.

Garip olan ne biliyor musunuz?

Ben kendimin sıradanlığından sıkılmışken,

Herkesleşmiş çehremin yorgunluğundan bu denli tükeniyorken;

“Diğer” olan herkesin hayretle beni izlemeleri.

Kimisi nefretle, kimisi şaşkınlıkla bakıyor.

Mavi saçlı, cinsiyet ifadesi androjen olan, piercingli bir genderqueer taşranın sokaklarında; bez çantasıyla.

Saçlarım mavi olmadığında,

Piercinglerim çıktığında,

Saç modelim tekdüzeleştiğinde,

İşte o zaman kendimi farklı hissediyorum.

Utanıyorum insan içine çıkmaya.

Asıl o zaman tüm bakışlar batıyor,

Çünkü ben de kendime yabancılaşıyorum…

Cevabını bildiğim bir soru beliriyor aklımda,

Ucubelik dediğimiz öznenin kendisinde midir?

Özneye atfeden zihniyetlerde midir?