Zavallı Umutlar

Kulağımda melodiler var yalnızca…

Küçük hüzünler, bazen umutlar fısıldayan…

Diyor ki,

  “şüphesiz, aşk için çok gururluyum”

Lykke Li devam ediyor,

  “sanırım ufacık bir damlayım, ufacık
   senin için aşkta ufacık bir damlayım…”

…

Ve…

Vazgeçtim ben…

Anlaşılmayı beklemek çok küstahça artık...

Hayalini dahi kuramayacağım kadar ütopik bir gerçeklikte birinin ruhuna dokunabilmek.

O yüzden bazen Pessoa’nın satırlarında, bazense Lykke Lİ’nin sesinde var olabiliyorum yalnızca…

…

Yaşamaya mecbur edildiğim hayattan doğmuş zavallı umutlarım benim...

İstemeden varım, istemeden öleceğim. 

Olduğum şeyle olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle hayatın beni yaptığı şey arasında bir boşluğum.